Yaşasın Özgürlük

Kuzumun son aylarda en sevdiği şey , koltuğun tepesine çıkıp perdelerin ipleri ile oynamak idi. Tabi bunu bizsiz yapması mümkün olmadığı için ıh h ıhhhh şeklinde bacaklarımıza yapışıp kendini zorla koltuğa çıkarttırıp sonrada perdelere saldırıyordu. Koltuğumuz duvara dayalı ve tepesine çıkıncada perdelere kolaylıkla ulaşıldığı için biz arkadan ufak bir destekle onun oynamasını sağlıyorduk. Sonra ne mi oldu?? Olan oldu ve minik kuzum geçen hafta cuma günü kotuğun kenarında oynarken birden koltuğa tırmanıverdi. Bu duruma benim şaşırmam bi yana Defne benden de daha fazla şaşkın bir halde kahkahalar atmaya başladı. Sonra in koltuktan tırman koltuğa şeklinde yarım saatlik bir macera yaşayıpp hoopp kendi başına perdelere ulaştı. Artık en sevdiği oyun için bize ihtiyacı yok . Tabi yerler , koltuk aralıkları her yeri yastıklarla doldurduk. Miniğim düşerse canı acımasın kuzumun :)) Annesinin hayatı , hayatının anlamı minik meleğimm benimmmmm