7AYLIK OLDUM BAKALIM NELER HİSSEDİYORUM VE YAPABİLİYORUM

Defne'nin dilinden ( alıntıtıdır )

Özgürlük harika bir duygu! Artık tek başıma dünya seyahatine gidebilirim. Şu odama, bir de ayağa kalkıp bakayım; tutunacak birşey de yokki etrafta?Tam ayağa kalkacak birşey ararken annem "Hayır" diye seslendi. Bu "Hayır" da amma kötü birşey ya! En sevdiğim şeylere hep hayır diyorlar. Şu yerde duran nesne ne? Bir tadına bakayım şunun; hımmmm lezzetliymiş. Annem yine "Hayır" diyor. Ayakkabı niye yenmesin ki? Ben tadını seviyorum işte! Bugün milli oldum! Komşunun kızına öpücük gönderdim; o da bana el salladı!

Artık ben kocaman, özgür bir insanım; yerlerde sürünebiliyorum, kısa süreliğine de olsa tek başıma oturabiliyorum, eşyalara tutunarak ağırlığımı destekliyorum, annem beni ellerim ve dizlerim üzerine yerleştirdiğinde hemen sallanmaya başlıyorum, karın üstü yatarken kendimi ileri çekebiliyorum. Uzakta duran oyuncaklarıma yetişmeye çalışıyorum ve çoğu zaman da bunu başarıyorum.

Bana bir ses verildiğinde ben de bir sesle tepkide bulunuyorum. Hem kendi çıkardığım sesler hem de başkalarının çıkardığı sesler çok ilgimi çekiyor, hepsini dikkatle dinliyorum. İnsanların seslerindeki farklı tonlamaları ayırdetmeye başladım. Benimle kızgın ya da azarlayıcı bir tonda konuşulduğunda çok üzülüyorum, bazen ağlıyorum.

Bazen annemle babamın uyarılarından sıkılıyorum ve inatla kendi bildiğimi yapmaya çalışıyorum. Bakalım nereye kadar zorlayabileceğim büyüklerin otoritesini! Ama bir sınırı var galiba bunun, çünkü annem sonuçta kesin ve net bir şekilde "Hayır" diyerek benim ısrar ettiğim şeyde çok ileri gitmemi engelliyor. Ama bana hiçbir zaman kızmıyorlar, ya da beni korkutacak tarzda uyarılarda bulunmuyorlar.

Düşen objeler çok dikkatimi çekiyor. Küçük cisimlere odaklanabiliyorum artık. Sevdiğim bir objeyi ya da oyuncağımı elimden almaya çalıştıklarında kızıp tepki gösteriyorum, ısrar ederlerse de ağlamaya başlıyorum.

En sevdiğim oyunlardan biri oyuncakları saklayıp tekrar bulma oyunu. Annem sevdiğim bir oyuncağı saklıyor, ama ben aslında onun oyuncağı nereye koyduğunu görüyorum; galiba bana kolaylık olsun diye sakladığı yeri çaktırmadan da gösteriyor! Sonra hemen gidip oyuncağı buluyorum ben de. Kendimle nasıl gurur duyuyorum başarı kazanınca! Aynı oyunu tekrar tekrar oynamayı çok seviyorum. Bu dönemde içi doldurulmuş bez oyuncak hayvanlar, oyuncak bebekler, plastik topların yanısıra çeşitli mutfak gereçleri bile (plastik bir kap, tahta bir kaşık gibi) benim en sevdiğim oyuncaklar arasında yer alabilir.



.

Legen ve Bandana :)

Bugun kizim 2 yeni sey kesfetti.
1) Legenede nasil oturulup oynanir ki sanirim yakin zamanda en sevdigimiz oyun olacak :)
2) Bir bandana bir bebege bu kadar mi yakisir.

Buyrun karari siz verin. Cok tatlisin anncim sen yaaaa cok seviyoruz seniiiiiiiiii...

Bir Dogum Gunu dahaaaa

Bugun hava cok guzeldi. Eylem ( cok yakin arkadasim ) oglu Cinar in dogum gununu evlerinin onundeki cardakta kutlama karari aldi . E bizlerde giyindik kusandik gittik tabi. Figen 3 aylik oglu Demir le geldi. Demir 3 aylik ama kurulu bebek gibi guluyor inanilmaz bisey saka gibi :) Cinar ise artik tam bir agbi olmus durumda. Birde Eylem in 2 oglu var ki Oda Ozan aman allahim lule lule saclar cok sert bir bakisla 2 yasinda ortaliklarda dolaniyor. Defne napiyor derseniz ayni taaaaaassssssssssss ayni hamammmm >)
Bu guzel havada hepimiz disarda bol bol yedik. Bebislerimiz bol bol D vitamini aldi. Hepsi cok mutluydular hic error veren olmadi. Boyle gordukce ozenmeye basladim. Bende kismet olursa guzel bir 1, yas partisi yapiyim en iyisi...

Leke Cikarici :)))

Defne bu aralar kasikla yemek yerken cok fazla ustune basina dokuyor. Artik bilinclendigi icin midir nedir bilemiyorum yememekte inat ettiginde o elma sulari demir vitaminleri hoopp disari cikariliyor. E haliyle kiyafetlerimizde batiyor. Gecenlerde ne damladi bilmiyorum ama puantiyeli bir bady miz vardi onu cok kirleTmisti. Bende leke cikariciya koydum. Sonuc: Leke hala duruyor ama cikan biseyler var tabi PUANTIELER :)

7.Ayimiz Bittiiii :)

Evet artik 7, ayimizi bitirdik. Kocaman kiz olduk biz. Hala ayni surat ayni bakis ayni ifade devam etsede kizim masallah buyudu :)
Yavas yavas taytaylayabiliyor; tek basina oturabiliyor arasira devrilsede bu isten cok keyif aliyoruz. Bir onceki blogumda da yazdigim gibi cikardigi seslerden mimiklerine kadar cok bilinclendi. Gunlugumuzun bu sayfasini sozlere degil resimlere ayirmak istiyorum buyrun bakin :)

Anne İşe başladı :(

Evet sonunda beklenen gün geldi ve ben işe başladım. 28.04.2011 itibariyle artık kızımı evde bırakıp işe geliyorum. Bugun nerdeyse 2. haftamızı tamamlamak üzereyiz. İlk hafta Defne pek bir şey anlamadı benim gelip gitmelerimden . Ama bu hafta anlıyor sanırım. Sabah ben giderken süt içiyordu ve sütü bırakıp kafasını arkaya devirerek bana bakmaya başladı ıh ıh ıhhh diyerek :( Akşamlarıda önceleri pek tepki vermiyordu ama son 3 gundur eve gittğimde heyecanla kucağıma geliyor ve bir saat kucağımda oturuyor. Kafasını göğsüme yaslıyor öyle kalıyor. Kokumu özlüyor belli hissediyorum. Bende meleğimin kokusunu çok özlüyorum hemde tahmin edilemeyecek kadar. Allahtan emin ellerde de o bu konuda şüphem yok gözüm arkada kalmıyor çok şükür.
Kızım bu aralar çok hızlı büyüyor. Her akşam eve gittiğimde yeni bişeyler yapmaya başladı. Bi kere artık yatakta tamamen yüzüstü dönebiliyoruz. Ama tekrar sırtüstü dönemediği için yorulunca çığlığı basıyor. Gidip çeviriyorum ama o yine pat diye yüzüstü dönüyor. Bu yüzden de mecburen uyuyana kadar yanında yatmak zorunda kalıyorum kuzumun. Bana sorarsanız büyük zevk :)
Katı gıdalara geçtik ve yoğurt hariç herşeyi bi şekilde yiyoruz. Ama o yğurt var ya o yoğur bir küçük kaşığın ucunu bile ağzından içeri sokabilene aşkolsun. Böyle bir ağız kilitleme şeklini Serda hayatında ilk defa gördüğünü söyledi :)))) Bu sebeple şimdilik yoğurt vermiyoruz ama peyniri fazla veriyoruz. Napıyım zorla sokarsam kusuyor. Denedim :)))
Bu arada boynumdaki kolyeye hasta saatlerce kucağımda o kolyeye sıkı sıkı sarılarak keyif yapabiliyor şapşalım :)
Oyun oynarken çıkardığı sesler ve verdiği tepkilerde çok değişti. Heyecanlanmalar, ben dil çıkarınca o da dilini çıkarıyor mesela yada yandan yandan bakıp gülüyor ve aaaauuuuuuuuu şeklinde maymun gibi ötüyor.:))
Annem ona kahkaha attırabiliyor ama ben henuz o mertebeye ulaşamadım. Zilli 7 aylık oldu hala kahkaha atması bir lütuf bize :)
Akşamları evde olduğum için pek resim çekemedim ama son resimlerimizide en kısa zamanda bloga ekleyeceğim.
Sanırım hayatımdaki en büyük pişmanlığım ki Allah dert vermesin o ayrı , keşke bazı şeyleri daha iyi planlıyarak bebeğimi doğursaydımda en azından 2 sene kendim bakabilseydim olacak.
Çalışmak güzel. Evde oturan annelere sorsak eminim keşke çalışsaydım diyorlardır ama sakın pişman olmayın. Bir bebek annesiyle en azından belli bir süre büyümeli.
Anne işe gidince bebeğiniz kendini terkedilmiş sanıyormuş biliyomusunuz :( Bir süre bile olsa alışana kadar bu duyguyu yaşıyormuş. Sonra atlatıyormuş ama olsun yinede bence bebeğine bakmak çok güzel bir şans.
Şimdilik herkese sevgiler.