Anne İşe başladı :(

Evet sonunda beklenen gün geldi ve ben işe başladım. 28.04.2011 itibariyle artık kızımı evde bırakıp işe geliyorum. Bugun nerdeyse 2. haftamızı tamamlamak üzereyiz. İlk hafta Defne pek bir şey anlamadı benim gelip gitmelerimden . Ama bu hafta anlıyor sanırım. Sabah ben giderken süt içiyordu ve sütü bırakıp kafasını arkaya devirerek bana bakmaya başladı ıh ıh ıhhh diyerek :( Akşamlarıda önceleri pek tepki vermiyordu ama son 3 gundur eve gittğimde heyecanla kucağıma geliyor ve bir saat kucağımda oturuyor. Kafasını göğsüme yaslıyor öyle kalıyor. Kokumu özlüyor belli hissediyorum. Bende meleğimin kokusunu çok özlüyorum hemde tahmin edilemeyecek kadar. Allahtan emin ellerde de o bu konuda şüphem yok gözüm arkada kalmıyor çok şükür.
Kızım bu aralar çok hızlı büyüyor. Her akşam eve gittiğimde yeni bişeyler yapmaya başladı. Bi kere artık yatakta tamamen yüzüstü dönebiliyoruz. Ama tekrar sırtüstü dönemediği için yorulunca çığlığı basıyor. Gidip çeviriyorum ama o yine pat diye yüzüstü dönüyor. Bu yüzden de mecburen uyuyana kadar yanında yatmak zorunda kalıyorum kuzumun. Bana sorarsanız büyük zevk :)
Katı gıdalara geçtik ve yoğurt hariç herşeyi bi şekilde yiyoruz. Ama o yğurt var ya o yoğur bir küçük kaşığın ucunu bile ağzından içeri sokabilene aşkolsun. Böyle bir ağız kilitleme şeklini Serda hayatında ilk defa gördüğünü söyledi :)))) Bu sebeple şimdilik yoğurt vermiyoruz ama peyniri fazla veriyoruz. Napıyım zorla sokarsam kusuyor. Denedim :)))
Bu arada boynumdaki kolyeye hasta saatlerce kucağımda o kolyeye sıkı sıkı sarılarak keyif yapabiliyor şapşalım :)
Oyun oynarken çıkardığı sesler ve verdiği tepkilerde çok değişti. Heyecanlanmalar, ben dil çıkarınca o da dilini çıkarıyor mesela yada yandan yandan bakıp gülüyor ve aaaauuuuuuuuu şeklinde maymun gibi ötüyor.:))
Annem ona kahkaha attırabiliyor ama ben henuz o mertebeye ulaşamadım. Zilli 7 aylık oldu hala kahkaha atması bir lütuf bize :)
Akşamları evde olduğum için pek resim çekemedim ama son resimlerimizide en kısa zamanda bloga ekleyeceğim.
Sanırım hayatımdaki en büyük pişmanlığım ki Allah dert vermesin o ayrı , keşke bazı şeyleri daha iyi planlıyarak bebeğimi doğursaydımda en azından 2 sene kendim bakabilseydim olacak.
Çalışmak güzel. Evde oturan annelere sorsak eminim keşke çalışsaydım diyorlardır ama sakın pişman olmayın. Bir bebek annesiyle en azından belli bir süre büyümeli.
Anne işe gidince bebeğiniz kendini terkedilmiş sanıyormuş biliyomusunuz :( Bir süre bile olsa alışana kadar bu duyguyu yaşıyormuş. Sonra atlatıyormuş ama olsun yinede bence bebeğine bakmak çok güzel bir şans.
Şimdilik herkese sevgiler.