Şimdi ilk hedefimiz çekmeceleri açıp o minicik ellerimizi içeri sarkıtmak. Ama bunu yaparken gövdemizle çekmecelere yapışınca ellerimiz sıkışıp kalıyor. Geçen kuzumun kendi odasındaki çekmece faciasından minik parmaklarını saniyenin 10 da 1 i gibi bir sürede kurtardım. Elbette elimiz arada sıkıştı ama kırılmaktan kurtuldu . O derece bir şekilde elimiz çekmece içindeyken üstüne abandık .. Sonrası bir çığlık bir ağlama ama çok şükür kırık yok :)
Derken akabinde mutfak dan bir çığlık. Oda ne benimki kitli olmayan yüksek çekmeceye tırmanıp elini içine sokup çekmeceyi kapatmış. Allahtan mutfak çekmeceleri odasındaki gibi değil daha yumuşak. Eli içerde asılı kalmış benimki asılı duruyor ve tabi ağlıyor. Hemen aldım baktım parmaklar hafif morarmış. Teyzemizin getirdiği kremi sürdüm de Allah tan çabucak geçti.
Bu sabah ben balkona çıktım ama balkon camından kuzumu görüyorum halıda Luli tv izliyor. Sonra birden 1 sn içinde kayboldu. Bende camden şöyle bir salona baktım. Oda ne hiçbir yerde yok benimki. Hemen çekmecelere gitti heralde diye bir hışım balkon kapısını açıp içeri girmek için hamle yapmamla taakkkk diye bir ses :(( Sen gel kapının dibine dayan tabi bende onu görme. Kapı kafaya girdi.. Neyseki ufak bir ağlama nöbeti ile atlattık olayı. Zaten ne demişler çok ses çıkarsa korkma :)
Ah be annecim sana bişey olcak diye ödüm kopuyor ama bi şekilde de oluyor işte. Maşallah kuru fasülye gibisin fıkır fıkırrr tutana aşkolsun ne diyim ben sana. Tulumba tatlım benimmmm sütlü nuriyemm seni yerim ben yerimmmmmm.
Bitanem Allah sabir versin, guc versin. :) Zor bir donem. :)
YanıtlaSil